بتن ماده ای است مرکب که دارای انبوهی از حفرات، ریز ترک ها و لوله های مویین در ریز ساختار خود می باشد. این ناپیوستگی های طبیعی میان اجزای تشکیل دهنده ی بتن، سبب بروز برخی نواقص در عملکرد سازه های بتنی می گردد. از بزرگترین نواقص بتن های معمولی که تخلخل و نفوذپذیری بالایی دارند می توان به نشت آب و سیالات دیگر از میان شکاف و ترکهای موجود در بتن اشاره کرد. نفوذ آب به داخل جسم بتن علاوه بر ایجاد صدمات ظاهری در نمای بتن، موجب بروز خسارات شدید سازه ای همچون خوردگی آرماتورهای مدفون، یخ زدگی در هوای سرد و گسترش درزها و شکاف ها و در نتیجه کاهش مقاومت می گردد.

بتن شفاف و یا مصالح ساختمانی دیگری که قادر به عبور نور از خود می باشند، برای اولین بار توسط آرون لوسونزی، معمار اتریشی رشد و توسعه پیدا کرد. او سه سال پس از فارغ التحصیلی اش از دانشگاه فنی بوداپست، یعنی در سال 2004 میلادی توانست بلوک هایی بتنی را بسازد که قادر به عبور نور از خود بودند و به اسم لیتراکن معروف شدند. در این بلوک ها، رشته های نوری (فیبرهای شیشه ای) جایگزین بخشی از سنگدانه های بتن شدند و همچنین رزین های شفاف به عنوان چسباننده در این نوع از بتن ها مورد استفاده قرار گرفتند. اما به طور کلی می توان گفت، اساس بتن های شفاف را رشته های نوری و ریزدانه ها تشکیل می دهند.

عواملی مانند باد، دما و رطوبت هوا در فصل تابستان می توانند اثرات مخربی بر روی بتن ریزی داشته باشند و کیفیت نهایی بتن را دستخوش تغییراتی نامطلوب نمایند. وجود دمای بالاتر از حد مجاز در هنگام بتن ریزی، سرعت تبخیر آب را بالاتر برده و واکنش هیدراسیون را تسریع می نماید. در این شرایط، بتن سریعتر گیرش پیدا کرده و ترک های ناشی از انقباض ظاهر می گردد. از این رو، به منظور حفظ کیفیت بتن در طول فصول گرم سال و یا در شرایطی که محیط بسیار گرم و خشک است، باید تمهیدات ویژه ای را اتخاذ کرد.

آزمایش تعیین روانی به روش گلوله کلی یا کلی بال، برای اولین بار در ایالات متحده ی امریکا و در دهه ی پنجاه میلادی توسط شماری از دانشمندان و محققین به عنوان روشی برای جایگزینی آزمایش اسلامپ معرفی گردید. انجام این آزمایش بسیار ساده و ارزان بوده و برای تعیین روانی بتن تازه در کارگاه و آزمایشگاه قابل انجام است. همچنین با استفاده از ضرایبی می توان نتایج بدست آمده از آن را با نتایج حاصل از آزمایش اسلامپ تطابق داد.

امروزه بتن ساخته شده با پلیمرهای اصلاح شده یا بتن های لاتکسی به طور گسترده ای در حوزه ی ترمیم، تعمیر و یا نوسازی سطوح بتنی آسیب دیده مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع از بتن ها نیز مانند بتن های پلیمری که نسل قبلی از این نوع بتن ها به شمار می روند، تولید شده و از پلیمرهای نسبتاً مشابهی استفاده می شوند. یکی از تفاوت های این نوع از بتن ها با بتن های نسل قبلی آن است که پلیمر کمتری در ساخت آنها به کار می رود و از این رو، هزینه ی تولید این نوع بتن ارزان تر خواهد بود. همانطور که می دانید، گرانترین جزء در ساخت بتن پلیمری، پلیمرهای مورد استفاده خواهد بود.

تعیین روانی بتن یکی از مهمترین عوامل در پذیرش یا عدم پذیرش بتن تازه در محل کارگاه به شمار می رود. در واقع میزان روانی بتن می تواند به عنوان روشی سریع و کاربردی، کیفیت بتن مورد استفاده را مورد ارزیابی قرار دهد. در یک تعریف ساده از روانی می توان آن را به شلی یا سفتی بتن نسبت داد. هر چه بتن سفت تر باشد، در واقع روانی کمتری دارد و بالعکس. یکی از آزمایش های متداول در تعیین روانی بتن تازه، استفاده از آزمایش تعیین روانی به روش اسلامپ (Slump) است.